LO er alternativ - ikkje SL
Geir Allan Stava peikar på Skolenes Landsforbund som alternativ organisasjon til Utdanningsforbundet. Eg har mange vener i SL og har arbeidd tett og godt med SL, vi er stort sett einige om det meste, men det var på fylkesnivå.
Og lønsforhandlingane blir avgjort på sentralt nivå. Her er det altså sentralleddet og hovudorganisasjonen som er den sentrale. I LO er det kjøttvekta som tel, og her kjem diverre SL til kort.
Då vi samla Lærarlaget og Lærarforbundet til Utdanningsforbundet, var vi mange som ville forhandle oss inn i LO i staden for å danne ein ny hovudorganisasjon.
Argumentasjonen vår den gongen var at sidan vi politisk stod så nær, så var det naturleg. Dessutan – og dette er viktig: fagforeiningsarbeid handlar om makt – og makta ligg – som vi alle veit – stort sett i LO.
Dersom alle lærarane hadde gått inn i LO, ville offentleg sektor blitt den tyngste, og vi ville kunne regulert (ikkje nødvendigvis knust) frontfagsmodellen og fått resultat i lønspolitikken. Men det var den gong – no må vi først rydde i eigen organisasjon.
